دلنوشته۹
صحبت های دلنشین یک همیار امیدبه مناسبت ۲۵ مرداد، روز خانواده و تکریم بازنشستگان
سال ۱۳۷۹ ازدواج کردم و تقدیر و خواست خداوند این بود که فرزندی نداشته باشم. در سال ۱۳۹۱ متوجه بیماری ام شدم و از همان زمان درمان را شروع کردم.
ابتدا برایم دشوار بود بیماری ام.اس را قبول کنم. ولی با روحیه ای که داشتم، خودم و اطرافیانم را مجاب کردم که ام.اس انتهای زندگی نیست. و خدا را شکر میکنم که با داشتن همسر آگاه و مهربانم به راحتی با بیماری ام کنار آمدم.
از آنجایی که ام.اس عضلات و مفاصل را درگیر میکند بنابراین کیفیت زندگی پایین می آید و فعالیت جسمانی کاهش پیدا می کند و این امر به مراتب زندگی را تحت تاثیر قرار میدهد. و همچنین حس ناتوانی جسمی، دیدگاه اطرافیان و همکاران را به چالش می اندازد.
من با وجود ام.اس شاغل هستم و انتظاری که از جامعه دارم این است که به جای حس ترحم که این امر علاوه بر تضعیف روحیه و سلب اعتماد بیمار هیچ کمکی نمی کند و انگیزه این بیماران را برای فعالیت اجتماعی نابود میکند، همراه آنها باشند. چه بسا که بیماران ام.اس دارای توانایی ذهنی بالایی هستند که اگر مورد توجه قرار بگیرد بدون تردید لطمات روحی و مالی کمتری می بینند.
این بیماری با سطح بالایی از مصرف منابع بهداشت و درمان و سایر هزینه ها ارتباط دارد که با افزایش ناتوانی، سیر صعودی نیز پیدا میکنند. پیشگيري از پیشرفت بیماری و همزمان صیانت و حمایت از خانواده توسط فرد مبتلا به ام.اس مستلزم داشتن شغل و انجام فعالیت های اقتصادی است.
من و بیماران ام.اس از جامعه میخواهیم که با فرهنگسازی، زمینه ای دور از ترحم برای ما ایجاد بکنند که بتوانیم توان جسمی و ذهنی را افزایش بدهیم و مثل همه در کنار فرزندان و خانواده زندگی کنیم.
متاسفانه ما هنوز در کوچه و خیابان ها هم از حداقل شرایط محروم هستیم.
و نیاز داریم جامعه پزشکی نیز پیوسته با ما در ارتباط باشند و زمینه ای را فراهم بیاورند که بیمار به راحتی بتواند با پزشک در ارتباط باشد و امکانات پزشکی دور از دسترس نباشد.
و در آخر باید بگویم که حمایت خانواده و جامعه، شرط اصلی و اساسی درمان بیماری بوده و داشتن روحیه ای خوب تحمل بیماری را آسان تر میکند.
از خانواده خودم و همه افراد جامعه انتظار دارم که با حمایت های عاطفی و همراهی های کاربردی کمک کنند تا تحمل این بیماری راحت تر شده و انگیزه برای زندگی از بین نرود.
به امید روزی که شاهد درمان قطعی ام.اس باشیم
