دلنوشته۱۲
صحبت های دلنشین یک همیار امید(بیمار مبتلا به ام.اس) به مناسبت روز #کارمند
دقیقا ۱۰ سال و ۶ ماه است که با ام.اس زندگی میکنم. اولین روزی که متوجه شدم ام.اس دارم خیلی ناراحت شدم ولی به تدریج قبولش کردم و با آن، لحظه هایم را سپری میکنم.
وقتی ام.اس پای به دنیای من گذاشت برخورد اطرافیان را به دو دسته تقسیم کردم، بعضی ها واقعا ناراحت شدند و احساس همدردی میکردند ولی بعضی ها منتظر هستند که من را خانه نشین و با ویلچر ببینند، قطعا این افراد اطلاعات درست و آگاهی کافی در خصوص ام.اس و البته اثر و قدرت امید در جان انسانها ندارند.
من #کارمندم و ۲۶ سال سابقه کار دارم. رشته ام حسابداری و کلا با اعداد و ارقام سر و کار دارم. ام.اس کمترین تاثیری روی کیفیت کار من نگذاشته است ولی کمی زودتر خسته میشوم. در محلی که مشغول کار هستم اگر اموری باشد که دقت زیادی بطلبد به من ارجاع میدهند و طبق گفته ی مدیر مجموعه، کار من خیلی دقیق تر است.
بارها به من پیشنهاد ارتقای شغلی داده اند ولی از آنجایی که به خاطر بی حسی پاهایم در جلسات طولانی نمیتوانم شرکت کنم و یا به ماموریت های کاری بروم این پیشنهاد را قبول نمیکنم و ترجیح میدم یک کارشناس با کیفیت کاری بالا باقی بمانم تا مدیری با عملکرد ضعیف. ولی خب این را هم اعتراف میکنم که این امر باعث خسارت هایی، هم از نظر مالی و هم از نظر موقعیت اجتماعی نیز می شود.
ام.اس به عنوان میهمانی ناخوانده که خود صاحب خانه شده وارد زندگی مان شده است حال یا با او باید بجنگیم و انکار کنیم و همیشه در عذاب باشیم و مدام از خودمان سوال کنیم که آیا من خانه نشین خواهم شد و آیا .....؟!
و یا راه دوم را انتخاب کنیم و هر روز برای آن روز زندگی کنیم و بیهوده برای آینده که چه پیش خواهد آمد غصه نخوریم. و من راه دوم را انتخاب کرده ام و با توکل به خداوند و یاری خانواده مهربانم و همسر فداکارم و دختر عزیزم زندگی را با تمام سختی ها و مشکلاتش واقعا زندگی میکنم.
از اینکه علاوه بر کار خانه، فعالیت اجتماعی نیز دارم خیلی خوشحال هستم و با وجود بیماری و مشکلات فراوانی که مختص زنان شاغل هست به شغلم علاقه مندم و اگر دوباره به ۲۶ سال قبل برمیگشتم حتما شاغل میشدم ولی کار پاره وقت را انتخاب میکردم.
کارمند ممکن است با تعداد بسیاری ارباب رجوع، افکار و اندیشه های متفاوت و سلیقه های گوناگون برخورد کند و همچنین تعامل با همکاران با روحیات و رفتار های مختلف که ۸ ساعت در طول روز باید در کنار آنها وقت گذراند نیاز به سعه صدر و حوصله فراوانی دارد. و همچنین باید سی سال در اداره حضور بموقع داشته و قانون مدار باشد در غیر اینصورت نمیتواند دوام بیاورد.
اما..... امید به معنای داشتن باور به نتیجه مثبت اتفاق ها در زندگی است و یک بیمار ام.اسی باید امید داشته باشد در غیر این صورت زندگی سختی را پیش روی خواهد داشت.
