دلنوشته۱۵
دل نوشته ی یک همیار امید(بیمار مبتلا به ام.اس) به مناسبت ۲۶ آذر روز حمل و نقل و رانندگان
ام.اس و چالش های پیش روی یک راننده ی ماشین سنگین
من راننده کامیون هستم. متولد سال ۱۳۶۲ و صاحب یک فرزند. پدر و برادرانم روی ماشین سنگین کار می کردند به همین دلیل من هم این شغل را انتخاب کردم.
۵ سال است که ام.اس دارم و داروی سینووکس استفاده می کنم. همسرم و فرزندم برای این که حال خوبی داشته باشم خیلی تلاش می کنند. توجه آنها به من، زندگی را لذت بخش میکند و خدا را شکر میکنم که روحیه ام را میتوانم حفظ کنم.
رانندگی هم سختی های خاص خود را دارد با برادرم نوبتی به سر کار میرویم. بعضی موقع ها با کوچکترین تغییر دمایی حالم بد میشود و با کوچکترین استرس، علائم بیماری من افزایش پیدا میکند (بدنم گزگز میکند).
در کار ما بحث و جدال ممکن است زیاد اتفاق بیفتد و این تعادل روانی من را بهم می‌ریزد. استراحت کردن، برای یک بیمار ام.اس بسیار لازم است اما من به خاطر شغلم و سفر به شهر های مختلف، استراحت کافی ندارم بنابراین بر روی جسمم اثر بدی میگذارد. ممکن است بتوانم نهایتاً پنج ساعت بخوابم ولی آن هم با استرس همراه است، چون با این فکر میخوابم که آیا قرار است باری را که حمل می کنم بدون تنش خالی کنم یا با صاحبکار رو به رو شوم و بحث هایی پیش بیاید، به هر حال این عوامل همگی استرس آور هستند.
چندین بار اقدام کردم برای از کارافتادگی اما دیدم پولی که می‌دهند خرج یک بچه را نمیدهد چه برسد به یک خانواده ی ۳ نفری، در نهایت مجبور شدم با این شرایط کنار بیایم. زمانی که به خانه برمیگردم ۲۴ ساعت طول میکشد که فقط حالم روبراه بشود ولی مجبورم شغلم را ادامه بدهم وگرنه چرخ زندگی نمیچرخد.
هر وقت به مطب دکتر میروم در مورد افسردگی از من زیاد سوال میپرسد ولی خدا را شکر، حال روحی ام خوب است.همانطور که گفتم خانواده ام خیلی مراقب من هستند اما گاهی وقت ها اقوام ممکن است حرفی بزنند و متاسفانه عصبی میشوم، در کل اگر کسی کاری به کار من نداشته باشد حالم خوب است.
و اما کرونا که مهمان ناخوانده ی تمام دنیاست نتوانست تأثیر زیادی روی شغل من بگذارد چون جزء مشاغلی بودیم که تعطیلی نداشتیم و برای ما قوانین منع تردد وجود نداشت اما به قدری از مواد ضدعفونی کننده استفاده می کنیم که دیگر واقعا خسته شده ایم مخصوصاً ما رانندگانی که به شهر های مختلف سفر میکنیم بیشتر در معرض ابتلا به این ویروس هستیم. ولی به هر حال باید مراقب همدیگر باشیم و با رعایت نکات بهداشتی و استفاده از ماسک و فاصله اجتماعی از این روزها عبور کنیم.
آرزوی سلامتی برای همه مردم دنیا دارم و ۲۶ آذر، روز حمل و نقل و رانندگان را خدمت همکارانم تبریک عرض می کنم و یادآور میشوم صنعت حمل و نقل یکی از مشاغل مهم و تاثیرگذار در رونق فضاهای مختلف جامعه است و از مردم عزیز میخواهم هوای راننده ها را کمی بیشتر داشته باشند.
من ام.اس دارم و هر کسی ممکن است با بیماری های مختلف مثل دیابت، مشکل قلبی و خیلی چیزهای دیگر درگیر باشد ولی این دلیلی برای متوقف شدن نیست و من به زندگی خیلی امیدوارم و روحیه ام عالی است پس باید زندگی کرد.
